'Deze opleiding maakt zekerder en nederiger tegelijk'

Arnold Croezen Passend Meesterschap

Arnold Croezen (48) werkt 23 jaar in het onderwijs. Hij geeft op dit moment les aan groep 8 op een basisschool in Didam. Om zich te blijven ontwikkelen en zijn persoonlijke groei als leraar verder te versterken, wilde hij graag een master volgen. De Master Passend Meesterschap sloot precies aan bij waar hij naar op zoek was. Hij vertelt wat deze master hem brengt.

Dinsdag geleerd, woensdag toegepast

Wijzer worden in mijn vak, dat was eigenlijk in het kort de reden om deze opleiding te gaan volgen. Als je al meer dan twintig jaar voor de klas staat, mag je verwachten dat je een professional bent. Toch gebeurt er in het onderwijs in mijn ogen heel veel intuïtief. We doen iets omdat we merken dat het werkt, maar is het ook te onderbouwen met wetenschappelijke feiten en bevindingen? Dat miste ik wel in de praktijk. Naast de wetenschappelijke onderbouwing had ik óók behoefte aan echte praktijkgerichte kennis. Tijdens een informatieavond kreeg ik direct het vertrouwen dat deze opleiding daarin voorziet. Dat je in principe op dinsdag iets leert, wat je op woensdag al kunt toepassen in de klas. Dat is gebleken! Ik kom zo enthousiast thuis van de lesdagen dat ik ’s avonds al denk: wat ga ik hier morgen mee doen?

Leren van elkaar

Uitdagend is het ook. Vooraf had ik nog het ietwat traditionele idee van bepaalde leerdoelen meekrijgen, plus de stappen die je moet zetten op weg daar naartoe. Deze master is juist een stuk vrijer. Natuurlijk krijg je doelen mee, maar je moet zélf laten zien hoe je deze gaat behalen. Dat is soms best even zoeken en sparren met je medestudenten. Wat wordt er van ons verwacht en hoe komen we daar? Tegelijk prikkelt dat wel én… het is eigenlijk ook hoe wij willen dat de kinderen op school leren! Tijdens de lessen is er veel onderling overleg, dat wordt ook echt van je gevraagd. Het is dus niet zo van ‘wij zitten hier nu, giet jullie wijsheid maar over ons heen’. Veel samen sparren, discussiëren en van elkaar leren, dat hoort echt bij deze master. Ik zie daar wel de meerwaarde van in.

Pittig én verslavend

Een master is niet te vergelijken met een cursus. De 20 uur studie per week, daar kom je echt wel aan. In het begin zag ik daar best tegenop; zit ik dan elke avond te studeren? Wat helpt is dat ik een dag minder ben gaan werken. Dinsdag is mijn studiedag en op woensdagen ben ik altijd vrij. Toch zit ik ook regelmatig een avond achter de computer. Geen probleem, merk ik nu: ik vind het zo leuk om voor de master met mijn eigen praktijkvraagstukken bezig te zijn, dat het bijna verslavend is. Steeds weer nieuwe dingen ontdekken – ‘Wat! Dat wist ik helemaal niet, waarom heb ik dat nooit op de pabo gehad?’ – en aan de hand daarvan weer verder graven. 

De leerkuil

Iets wat mij echt geraakt heeft tijdens de opleiding tot zover is het beeld van de leerkuil. Een mooie metafoor. Je wordt door je leerkracht als het ware een kuil in geduwd. Dan zit je op de bodem en denk je: dit kan ik niet, dit snap ik niet, hoe ga ik dit doen? Maar in elk leerproces leer je er steeds weer dingen bij. Je krijgt hulpmiddelen aangeboden, je merkt hoe je continu stukjes verder komt en langzaam maar zeker klim je uit die kuil. Tijdens een van de opdrachten zaten we met alle studenten behoorlijk met onze handen in het haar. Hoe gaan we nu verder? Een medestudent zei toen: ‘Ach, we zitten nu allemaal samen in een leerkuil’. Ofwel: ook dit gaat wel goedkomen. Als we de goede hulpmiddelen gebruiken, komen we er altijd uit. Dat was echt een moment van inzicht voor mij. Sterker nog, ik heb een grote poster met een afbeelding van de leerkuil opgehangen in mijn klas. Het is een prachtig middel om kinderen te laten zien hoe leren werkt. Zelf praten ze nu ook regelmatig over ‘de kuil’. 

Collega’s genieten mee

Mijn collega’s op school merken dat ik met een master bezig ben. Je hoort wel eens dat mensen die een opleiding volgen in hun eigen bubbel zitten, maar bij deze master heb ik mijn team op sommige momenten echt nodig. Bijvoorbeeld om iets nieuws uit te proberen of een dialoog te voeren. En ik praat ze regelmatig bij tijdens een vergadering. Ik krijg veel enthousiaste reacties. Mijn collega’s zien ook dat ik bepaalde zaken meteen kan toepassen of verbeteren. Dat past heel goed bij onze school; we zijn altijd bezig met veranderen, vernieuwen en verbeteren waar het kan. Daar bof ik wel mee. Van sommige medestudenten hoor ik dat het soms echt trekken, zwoegen en worstelen is om veranderingen door te voeren. Voor onze groep 8 hebben we al een hoop kunnen aanpassen, van de kinderen meer autonomie bieden tot meer aandacht voor reflectie. Dat laatste is trouwens meteen een steekwoord binnen de opleiding.

Volop reflectie

In de opleiding zijn verschillende leerlijnen verweven, van een persoonlijke lijn tot een onderzoekslijn. In de persoonlijke lijn ligt veel nadruk op zelfreflectie. Daar leer ik ontzettend veel van. Want we evalueren wel veel op school, maar reflecteren is meer gericht op hoe ga ík iets doen. Wat betekent dit inzicht voor mij, en wat betekent dat dan voor mijn les van morgen? Ik kom erachter dat ik bepaalde dingen al 20 jaar op een bepaalde manier doe en sta er nu pas bij stil of dat de optimale manier is. Welke invloed heeft mijn gedrag op de kinderen en andersom, hoe beïnvloeden zij mijn manier van handelen? Daar zitten heus momentjes tussen dat je je even achter je oren krabt. Je wordt je bewust van kenmerken van jezelf die je eerst niet zag.

Scherpe feedback

Soms ga je echt met je billen bloot. Ik sta er elke keer weer van te kijken hoe scherp de feedback is die je krijgt op je opdrachten. Op de pabo had ik wel eens het idee dat als je een verslag gewoon goed vulde en er mooi uit liet zien, je al een voldoende had. Daar kom je nu echt niet mee weg. De docenten prikken daar meteen doorheen. Ik ben ervan onder de indruk hoe zorgvuldig ze alles lezen, en hoe ze direct de punten bloot leggen die voor verbetering vatbaar zijn. Bij mijn eerste onvoldoende – dat was schrikken! – baalde ik in eerste instantie dat ik voor mijn gevoel opnieuw moest beginnen. Maar als je dan ziet hoe uitgebreid, nuttig en waardevol de feedback is en vervolgens merkt dat je verslag er écht door verbetert, geeft dat een heel voldaan gevoel.

Verrijking

Deze opleiding is kortom echt een verrijking. Ook al sta je al zo lang voor de klas en heb je zoveel ervaring, de Master Passend Meesterschap maakt je echt een betere leerkracht. Aan de ene kant word je er zekerder van, onder meer door alle artikelen die je leest en die bevestigen dat je goed bezig bent óf handvatten geven om het onderbouwd anders te gaan doen. Aan de andere kant maakt de opleiding je soms nederiger. Bijvoorbeeld als je inziet wat het effect van jouw manier van lesgeven is op de kinderen. Kinderen weten vaak heel goed wat ze nodig hebben; soms ligt het aan jou als leerkracht dat ze dat niet krijgen. Dat inzien en daarop inspelen, dat is de grootste les die je kunt leren.

 

Heb je interesse in deze master? Lees hier alles over de masteropleiding. Haak gerust aan bij onze volgende (online) voorlichting. We vertellen je graag meer over de master en ook kun je al je vragen stellen.